لطفا منتظر باشید ...
اختلاف الوان آن مخدّره در وقت صبح و ظهر و مغرب- كه در حديث ابان بن تغلب است و در سابق ذكر شد- بيان اين مطلب به طريق مستوفى شده، فارجع الى هناك. ___________________________________مراجعه شود به: موهبت 17 (درباره ى لقب «زهراء»).
خبرى در فضائل حضرتش و توضيح آن
خبرى در فضائل حضرتش و توضيح آن
رايت فى كتاب الفه بعض المعاصرين فى المناقب والمعاجز ما هذا لفظه:
فى بعض المجاميع ان اميرالمؤمنين عليه السلام خطب يوما على المنبر، و فى المجلس اثنى عشر الفا من الناس. و لما اراد النزول، دخل من باب المسجد رجل، واقبل حتى صعد المنبر و تكلم معه بكلمات. ثم نزل و خرج. فقالوا: يا اميرالمؤمنين، من كان هذا الرجل، و ماذا سئلك؟ فقال عليه السلام: كان الرجل الخضر عليه السلام. وقد سئلنى كم تزوجت؟ فقلت: تزوجت خمسه و عشرين الف فاطمه بنت محمد بن عبدالله صلى الله عليه و آله:
ثم قال صاحب الكتاب، بعد نقل ما ذكر:
اقول: هذا الحديث و ان لم اجده فى كتاب معتبر، سوى ما حدثنى بعض علمائنا الساده و من اصله نقلت عن بعض ثقات مشايخ عهدنا انه قال وجدت هذا الحديث فى كتاب معتبر عتيق من كتب الخزانه الرضويه صلوات الله و سلامه عليه، غير انه معتضد بكثير من الاخبار التى مرّ بعضها فى باب معجزات اميرالمؤمنين عليه الصلوه والسلام، و كذا الاخبار الوارده فى سبق خلق انوارهم عليهم السلام على سائر الخلق بدهور كثيره. وقد
مضى كثير منها ايضا فى القسم الاول من الكتاب، و هى صريحه فى ان لهم عوالم كثيره سابقه على هذا العالم ذاتا يسبحون الله تعالى فيها و يقدّسونه حيث لاحس و لا محسوس.
ثم خلق الله تبارك و تعالى من اشعه انوارهم الف الف عالم و الف الف آدم و جعلهم- صلوات الله عليهم- حججا على جميع تلك العوالم التى هى اكوار الوجود، كورا بعد كور، لان جميع عالم الوجود من غيبه و شهادته ملكهم، و هم خلفاء الله عزوجل فى ذالك الملك كله، اذ لايعقل لهم ثان فى الوجود.
هذا ظاهر الدليل. والدليل الحكمى الحقيقى، ان من يكون حجه فى هذا العالم هو الذى يجب ان يكون حجه فى جميع تلك العوالم العاليه، ليكون هذا العالم من تنزل، فافهم هذا.
و من البيّن انه لازوجه لاميرالمومنين عليه الصلوه والسلام حقيقه فى جميع تلك العوالم سوى فاطمه الزهراء صلوات الله عليها و على ابيها و بعلها و بنيها، لانها هى الكفوه التى خلقت من سنخ طينه الاصليه صلوات الله عليه كخلق حواء من آدم صلوات الله عليهما فهى معه حيثما كان. فلا غرابه للحديث، لانه موافق للاصول والاخبار كثيره قصيره من طويله. انتهى ما وجدته فى الكتاب المذكور.
و هذا نظير الاخبار الكثير الوارده فى ان الله خلق الف الف عالم و الف الف آدم، و ها انا اسرد عليك بعضها تتميما للفائده و تعميما للعائده.
قال تلميذ المحقق الدّاماد قطب الدين الاشكورى فى حاشيه محبوب القلوب. ورد فى روايه ان قبل آدم الذى هو أبونا عليه السلام، الف الف آدم او اكثر.
والمروى عن مولانا محمد بن على الباقر عليهماالسلام انه قال: قد
انقضت قبل آدم الذى هو ابونا، الف الف آدم او اكثر.
و نقل انه قيل لسيدنا رسول الله صلى الله عليه و آله من كان قبل؟ قال: آدم. قيل: كم آدم خلقه الله؟ قال ان الله تعالى خلق مائه الف آدم.
و لاشك ان هذاى لاينافى حدوث العالم، فانه كيف كان لابد من الانتهاء الى الانسان هو اول الناس. واما ان ذالك الانسان هو ابونا آدم، فلاطريق فى اثباته، الا من جهه السمع.
كلام حقانى عن الفاضل البحرانى: قال المحقق ابن ميثم البحرانى فى شرح نهج البلاغه المكرمه:
اعلم ان لفظ آدم، اذا اطلق فى عبارتهم فتاره يراد به المرء جزئى اى شخصى، تاره يراد به امرء كلى اى نوعى.
واما الجزئى، فيرادفه اول شخص يكون من هذا النوع، و على ذالك يحملون قوله تبارك و تعالى: ان مثل عيسى عندالله كمثل ادم خلقه من تراب. ___________________________________سوره ى آل عمران، آيه 52.
و يحملون قوله تعالى: انا خلقنا الانسان من نطفه ___________________________________سوره دهر، آيه ى 2. و ما فى معناه، على توالد منه.
وقد يراد به اول شخص استخلف به الارض وامر بسر الحكمه فى ناموس الشريعه.
واما الكلى فتاره يراد به آدم مطلق نوع الانسان، و على ذالك قوله تبارك و تعالى شانه: ولقد عهدنا الى آدم من قبل فنسى. ___________________________________سوره ى طه، آيه 115.
وقد يراد به صنف الانبياء والدعاه الى الله، كما نقل عن سيد المرسلين كل نبى فهو آدم وقته. و قوله صلى الله عليه و آله: انا و على ابوا هذه الامه.
و يمكن ان يكون قول الباقر عليه السلام: قد انقضت قبل آدم الذى هو ابونا الف الف آدم و اكثر، على هذا المعنى. ___________________________________شرح نهج البلاغه ابن ميثم بحرانى، ج 1، ص 186- 185، ذيل خطبه ى اول در خلقت حضرت آدم على نبينا و آله و عليه السلام.
و يشهد بهذا النقل، ما روى الصدوق فى كتاب الخصال عن جابر بن يزيد الجعفى، قال: سئلت اباجعفر عليه السلام عن قول الله عزوجل: افعيينا بالخلق الاول بل هم فى لبس من خلق جديد ___________________________________سوره ق، آيه 15.
فقال: يا جابر، تاويل ذالك ان الله عزوجل اذا افتتحت خلق هذا الخلق و هذا العالم، و اسكن اهل الجنه الجنه، و اهل النار النار، جدّدالله عزوجل عالما من غير فحوله و لا اناث يعبدونه و يوحدونه. و خلق لهم ارضا غير هذه الارض تحملهم و سماء غير السماء يظلهم. لعلك ترى ان الله عزوجل انما خلق هذا العالم الواحد، و ترى ان الله عزوجل لم يخلق بشرا غيرك؟
بل والله لقد خلق الله تبارك و تعالى الف الف عالم و الف الف آدم، انت آخر فى تلك العوالم و اولئك الآدميون. ___________________________________خصال، ج 2، ص 652، باب مابعد الالف، ح 54.
اخبار مرور حضرتش در عرصه ى محشر
اخبار مرور حضرتش در عرصه ى محشر
در بعضى از كتب مناقب، چنين آورده اند كه آنچه از اخبار معلوم مى شود، اين است كه در فرداى قيامت، از براى ورود حضرت صديقه ى
طاهره در محشر، هفت مرتبه منادى ندا مى كند، و مردم را امر به غمض عيون و نكس رؤوس مى نمايد:
اول: قال فى البحار: اخذ جبرئيل بزمام الناقه- اى الناقه التى تركب عليها فاطمه- و ينادى باعلى صوته: يا اهل المحشر، غضوا ابصاركم حتى تجوز فاطمه بنت محمد صلى الله عيه و آله ___________________________________بحار ج 43 ص 219 بنقل از امالى صدوق.
دوم: ايضا فيه: نادى مناد: يا معشر الخلايق، غضّوا ابصاركم حتى تجوز فاطمه بنت محمد صلى الله عليه و آله ___________________________________بحار ج 43 ص 220 بنقل از عيون اخبار الرضا عليه السلام.
سوم: لما كان يوم القيمه، قيل: يا اهل الجمع، غضوا ابصاركم تمرّ فاطمه بنت محمد رسول الله صلى الله عليه و آله ___________________________________بحار 43 ص 221 به نقل از صحيفه الرضا عليه السلام.
چهارم: ايضا فيه: ينادى من بطنان العرش يا اهل القيامه غضّوا ابصاركم فهذه فاطمه بنت محمد صلى الله عليه و آله و سلم، تمرّ على الصراط. ___________________________________بحار ج 43 ص 223 به نقل از ثواب الاعمال.
پنجم: ايضا فى البحار: ينادى مناد من تحت العرش يسمع الخلايق غضوا ابصاركم حتى تجوز فاطمه الصديقه صلوات الله عليها بنت محمد صلى الله عليه و آله و من معها ___________________________________بحار ج 43 ص 226 به نقل از تفسير فرات كوفى.
ششم: ايضا فى البحار: نادى مناد من وراء الحجاب: ايها الناس غضوا ابصاركم و نكسوا رؤسكم، فان فاطمه صلوات الله عليها بنت محمد صلى
الله عليه و آله و سلم، تجوز على الصراط. ___________________________________بحار ج 43 ص 223 بنقل از مناقب.
هفتم: ايضا فى الكتاب المذكور: قال الباقر صلوات الله عليه: قال الله: يا اهل الجمع، طاطووا الروس و غضوا الابصار، فهذه فاطمه صلوات الله عليها تسير الى الجنه ___________________________________بحار الانوار ج 8 باب الشفاعه ح 59 ص 52 بنقل از تفسير فرات كوفى.
در كتاب صحيفه الامام الرضا عليه السلام، چاپ مدرسه امام مهدى عليه السلام در قم، حاشيه ى صفحات 156 تا 158، ذيل حديث 102 كتاب، مدارك فراوانى از فريقين بر اين حديث شريف آورده است. مراجعه شود.
اقول: انظر الى جلاله قدرها، حيث لم يكتف بنداء جبرئيل والملائكه، حتى نادى الله بغض الابصار.
در فضائل تسبيح حضرت فاطمه زهرا
در فضائل تسبيح حضرت فاطمه زهرا
بدان كه يكى از مواهب خاصه و عنايات مخصوصه درباره ى حضرت صديّقه سلام الله عليها، تسبيح منسوب به آن مخدّره است كه بنا بر فرمايش حضرت باقر عليه السلام- بنا بر آنچه در كافى است- اگر چيزى فاضل تر از تسبيح فاطمه بود، رسول خدا او را از فاطمه عليهاالسلام دريغ نمى فرمود، و آن مخدّره را آموزگارى مى نمود.
و اخبار در فضيلت آن بسيار، و احاديث در ثواب آن بى شمار است، چنانكه در كافى از محمد بن مسلم روايت نموده كه از حضرت باقر عليه السلام سئوال نمود از تسبيح فاطمه عليهاالسلام بعد از نماز فريضه.
حضرت فرمود: فاضل تر از تسبيح فاطمه ى زهرا عليهاالسلام چيزى را نمى دانم كه بعد از هر نماز، مقرّر و معمول دارند. و ده مرتبه اين تهليل را بعد از نماز صبح بگويند: لا اله الا الله وحده لا شريك له له الملك و له الحمد و هو على كل شى ء قدير. ___________________________________وسائل الشيعه ج 4 ص 1024 حديث 1.
و در ثواب الاعمال است كه حضرت صادق عليه السلام، به ابى هارون مكفوف فرمود: يا اباهارون، ما اطفال خود را امر مى نمائيم به گفتن تسبيح زهرا، چنانچه آنها را امر به نماز مى نمائيم. پس مداومت نما بر آن تسبيح، چه آن كه مداومت نكرد بر آن بنده اى، پس شقى گردد. ___________________________________بحار الانوار ج 85 ص 328 ح 3 به نقل از امالى صدوق و ثواب الاعمال.
و هم در آن كتاب، از همان راوى روايت فرموده كه حضرت ابوجعفر عليه السلام فرمود: كسى كه تسبيح نمايد به تسبيح زهرا عليه السلام، و پس از آن استغفار نمايد خداى را، خداوند او را مى آمرزد. و آن صداست به لسان، وليكن هزار است در ميزان. ___________________________________بحار الانوار ج 85 ص 332 ح 10 به نقل از ثواب الاعمال.
و در روايات معتبره است كه: هر كس كه اين تسبيح را به سبحه ى تربت به جاى آورد و تعداد كند، به هر دانه شش هزار حسنه از براى او ثبت كنند، و همان قدر سيّئه محو نمايند، و همان قدر درجه بلند گردانند، و همان قدر شفاعت عطاء فرمايند. ___________________________________بحار ج 85 ص 340 ح 29 بنقل از بلدالامين.
و در روايت است كه: اگر با تسبيح تربت استغفار كنند، هر استغفارى هفتاد مرتبه مضاعف مى شود. و اگر تسبيح تربت سيدالشهداء عليه السلام را در دست گيرند و تسبيح نكنند، هر دانه اى از آن را بگردانند، هفت مرتبه تسبيح محسوب مى گردد ___________________________________بحار ج 85 ص 334 ح 18 بنقل از مصباح شيخ طوسى.
و در وايت ديگر است كه: اگر به آن تسبيح كنند، ثواب چهل تسبيح را به او بدهند. و اگر او از روى سهو در دست حركت دهد، به هر دانه اى ثواب يك تسبيح به او عنايت كرده مى شود. ___________________________________بحار ج 85 ص 341 بنقل از خط شهيد اول رضوان الله عليه.
و نيز مروى است كه: شيعيان ما از چند چيز مستغنى نيستند: حصيرى كه جاى نماز باشد، و انگشترى و مسواكى و تسبيحى از خاك قبر امام حسين عليه السلام، كه سى و سه باشد. و در روايت ديگر: سى و چهار دانه باشد. ___________________________________بحار ج 85 ص 341- 340 ح 31 و ص 334 ح 17.
و در روايات كثيره وارد شده است كه: ذكر كثير كه خداى تعالى در قرآن مجيد به آن امر فرموده، تسبيح حضرت زهرا عليهاالسلام مى باشد. و اگر بعد از نماز بر آن مواظبت و مداومت نمايند، خدا را بسيار ياد كرده باشند، و به آيه ى «اذكر الله ذكرا كثيرا» ___________________________________سوره احزاب، آيه 42. عمل نموده باشند. ___________________________________بحار الانوار ج 85 ص 331 و 335 ح 8 و 22 به نقل از تفسير عياشى و معانى الاخبار و مجمع البيان.
و علامه ى مجلسى رضوان الله عليه مى فرمايد: در كيفيت اين تسبيح، در احاديث اختلافى است. اشهر و اظهر، آن است كه سى و چهار مرتبه الله اكبر، پس سى و سه مرتبه الحمدالله، پس سى و سه مرتبه سبحان الله است. و در بعضى از روايت، سبحان الله پيش از الحمدلله وارد شده. و بعضى از علماء، جمع به اين نحو كرده اند كه بعد از نماز، به طريق اول- كه اشهر است- بخواند. و در هنگام خواب رفتن كه مستحب است
خواندن آن، به طريق ثانى. و ظاهرا مطلقا به طريق اول كه مشهور است، اولى باشد. ___________________________________بحار ج 85 ص 340- 336.
و سنت است كه بعد از تمام تسبيح، يك نوبت لا اله الا الله بگويد، چنان كه از حضرت صادق عليه السلام مروى است كه:
هر كس بعد از نماز فريضه، تسبيح فاطمه ى زهرا عليهاالسلام را بگويد، و از عقب آن، يك مرتبه لا اله الا الله بگويد، خداوند او را بيامرزد. ___________________________________بحار ج 85 ص 335 ح 23 بنقل از مكارم الاخلاق و محاسن.
و پيوسته تسبيح تربت سيّدالشهداء عليه السلام را با خود داشتن مستحب است، و حرز از بلاها است، و موروث ثواب بى انتها است.
و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه: تسبيح تربت حضرت سيّدالشهداء عليه السلام ذكر مى گويد و تسبيح مى گويد، بى آن كه آدمى ذكر كند. ___________________________________بحار ج 85 ص 333 ذيل ح 16 بنقل از مكارم الاخلاق.
و از حضرت صاحب الزمان عليه السلام مروى است كه: هر كه تسبيح تربت حضرت امام حسين عليه السلام در دست داشته باشد، و ذكر نمودن را فراموش كند، ثواب ذكر از براى او نوشته مى شود. ___________________________________بحار ج 327 85 ح 1 بنقل از احتجاج.
و مروى است كه رشته اش بايد كبود باشد، به رنگ آسمان. و در حديث ديگر، رنگ رشته سبز باشد.
و سيد سند بحرالعلوم در باب تعقيب در منظومه فرموده است:
| افضله بمستفيض النقل | تسبيحه الزهراء ذات الفضل |
| و انها فى فرض يوم لاحب | من الف ركعه تصلى من قرب ___________________________________اين بيت، مضمون حديثى است كه در بحار ج 85 ص 332- 331 ح 9 بنقل از ثواب الاعمال و مصباح الانوار، آمده است. |
| سنه كل مؤمن و متقى | ما واظب العبد عليها فشقى ___________________________________اين بيت نيز بر اساس حديثى كه در بحار ج 85 ص 328 ح 3 بنقل از ثواب الاعمال و امالى صدوق آمده، سروده شده است. |
و آن مخدّره اول رشته اى از پشم را گره زده بود، و با آن تسبيح مى فرمود. و چون حمزه ى سيّدالشهداء عليه السلام شهيد شد، از خاك قبر آن بزرگوار تسبيح تربت (برگرفت.) و بعد از شهادت حضرت امام حسين عليه السلام، سبحه ها از تربت آن بزرگوار مقرّر گشت. ___________________________________بحار ج 85 ص 333 ح 16 بنقل از مكارم الاخلاق.
و اخبار در فضيلت تسبيح حضرت زهرا عليهاالسلام، فوق حدّ احصاء است. به همين قدر در اين عجاله اقتصار افتاد. هر كس زياده از اين بخواهد، رجوع به مطوّلات نمايد.
كلام بدر فى سر هذا العدد و ان كان القائل بعض العمد.
مرحوم دبير الدين صدر الاسلام همدانى الموسوم به آقا ميرزا على اكبر از صلحاء فضلاء معاصرين بود، و فقير را در نجف اشرف در حدود سنه ى هزار و سيصد و دوازده تا چند سال بعد از آن، به كرّات با آن مرحوم ملاقات مرزوق و مقسوم گرديد. و آن مرحوم صاحب طبع نقاد و ذهن وقاد بود، و
