دعاؤه في الاستعاذة في سجدة الشكر

عن الصادق، عن ابيه عليهما السلام: كان على عليه السلام يقول فى دعائه و هو ساجد:

اَللَّهُمَّ اِنّي اَعُوذُ بِكَ اَنْ تَبْتَلِيَني بِبَلِيَّةٍ تَدْعُوني ضَرُورَتُها عَلى اَنْ اَتَغَوَّثَ بِشَيْ ءٍ مِنْ مَعاصيكَ.

اَللَّهُمَّ وَ لاتَجْعَلْ بي حاجَةً اِلى اَحَدٍ مِنْ شِرارِ خَلْقِكَ وَ لِئامِهِمْ، فَاِنْ جَعَلْتَ لي حاجَةً اِلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، فَاجْعَلْها اِلى اَحْسَنِهِمْ وَجْهاً وَ خَلْقاً، وَ اَسْخاهُمْ بِها نَفْساً، وَ اَطْلَقِهِمْ بِها لِساناً، وَ اَسْمَحِهِمْ بِها كَفّاً، وَ اَقَلِّهِمْ بِها عَلَىَّ امْتِناناً.

دعاى آن حضرت در پناه بردن به خدا در سجده شكر

امام صادق، از پدرش - كه بر آنان درود باد - روايت كرده كه فرمود: حضرت على - كه بر او درود باد - در دعايش در سجده مى فرمود:

خدايا! به تو پناه مى برم از اينكه مرا به بلايى مبتلا كنى كه مجبور شوم نافرمانى تو را بكنم.

خدايا مرا نيازمند بندگان شرور و پستت قرارمده، و اگر مرا نيازمند بندگانت قرار مى دهى، مرا نيازمند زيباترين آنها،و شريفترين ايشان، و خوش برخوردترين آنان، و بخشنده ترين آنها، و كسى كه از همه كمتر منت مى گذارد، بنما.