دعاؤه في الوصية لمن أحسّ بالموت

عن علي عليه السلام انه قال: ينبغي لمن احسّ بالموت ان يعهد عهده و يجدّد وصيته، قيل: و كيف يوصى يا اميرالمؤمنين؟ قال: يقول:

بِسْمِ اللّه الرَّحْمنِ الرَّحيمِ شَهادَةٌ مِنَ اللَّهِ، شَهِدَ بِها فُلانُ بْنُ فُلانٍ، شَهِدَ اللَّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُو وَ الْمَلائِكَةُ وَ اُولُواالْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ، اَللَّهُمَّ مِنْ عِنْدِكَ وَ اِلَيْكَ، وَ في قَبْضَتِكَ وَ مُنْتَهى قُدْرَتِكَ، يَداكَ مَبْسُوطَتانِ تُنْفِقُ كَيْفَ تَشاءُ وَ اَنْتَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ هذا ما اَوْصى بِهِ فُلانُ بْنُ فُلانٍ، اَوْصى اَنَّهُ يَشْهَدُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُو وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَرْسَلَهُ بِالْهُدى وَ دينِ الْحَقِّ لِيُنْذِرَ مَنْ كانَ حَيّاً، وَ يَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكافِرينَ.

اَللَّهُمَّ اِنّي اُشْهِدُكَ وَ كَفى بِكَ شَهيداً، وَ اُشْهِدُ حَمَلَةَ عَرْشِكَ، وَ اَهْلَ سَماواتِكَ وَ اَهْلَ اَرْضِكَ، وَ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ، وَ فَطَرْتَ وَ اَنْبَتَّ، وَ اَجْرَيْتَ، بِاَنَّكَ اَنْتَ اللَّهُ الَّذي لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ، وَ اَنَّ السَّاعَةَ اتِيَةٌ لا رَيْبَ فيها، وَ اَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ، وَ اَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ، وَ اَنَّ النَّارَ حَقٌّ، اَقُولُ قَوْلي هذا مَعَ مَنْ يَقُولُهُ، وَ اكْفيهِ مَنْ اَبى، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِّيِ الْعَظيمِ.

اَللَّهُمَّ مَنْ شَهِدَ بِما شَهِدْتُ بِهِ فَاكْتُبْ شَهادَتَهُ مَعْ شَهادَتي، وَ مَنْ اَبى فَاكْتُبْ شَهادَتي مَكانَ شَهادَتِهِ، وَ اجْعَلْ لي بِها عِنْدَكَ عَهْداً تُوَفِّيَنيهِ يَوْمَ اَلْقاكَ فَرْداً،اِنَّكَ لاتُخْلِفُ الْميعادَ.

ثم يفرش فراشه ممّا يلي القبلة ثم يقول:

عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ حَنيفاً وَ ما اَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ.

دعاى آن حضرت در وصيت براى كسى كه احساس مرگ مى كند

از آن حضرت روايت شده كه فرمود: براى كسى كه احساس مرگ مى كند شايسته است كه عهد و پيمانش را متذكر و وصيتش را تجديد نمايد، گفته شد: اى اميرالمؤمنين چگونه وصيت كند؟ فرمود: مى گويد:

بنام خداوند بخشنده مهربان، گواهى است از جانب خدا كه فلان پسر فلان گواهى مى دهد، خداوند گواهى مى دهد كه معبودى جز او نيست و نيز فرشتگان و دانايان بدان گواهى مى دهند، در حاليكه به عدالت و دادگرى حكم مى كند، معبودى جز خداى گرامى و حكيم نيست، خداوند از جانب تو و بسوى تو و در تحت قدرت و نيروى توست، دست بخشش و انفاقت گشوده، به هر كه بخواهى انفاق مى كنى و تو مهربان و آگاهى.

بنام خداوند بخشنده و مهربان، اين وصيتى است كه فلان پسر فلان مى نمايد، وصيت مى كند كه او گواهى مى دهد كه معبودى جز خدا نبوده، يكتا و بى شريك است، و اينكه محمد بنده و فرستاده اوست، او را به هدايت و دين حق فرستاد، تا هر كه دلش زنده است را انذار كند، و بر كافران اتمام حجت نمايد.

خداوندا! تو را گواه مى گيرم و تو براى گواه گرفتن كافى هستى، و حاملان عرشت و اهل آسمانها و زمين و هر كه را كه خلق كرده و پديد آورده و ايجاد كرده و رويانده و حركت داده اى را گواه مى گيرم كه تو خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، يگانه و بى شريكى، و اينكه محمد بنده و رسول توست، و قيامت بدون شك خواهد آمد، و خداوند هر كه در قبر است را بر مى انگيزد، و بهشت حق و جهنم حق است، اين سخن را همراه آنانكه بدان معتقدند و بجاى آنانكه منكرند بر زبان مى آورم، و نيرو و توانى جز بوسيله خداى برتر و والاتر نمى باشد.

خداوندا! هر كه به آنچه گواهى دادم گواهى داد گواهيش را با گواهى من نوشته، و هر كه از دادن گواهى ابا مى كند گواهيم را به جاى گواهى او بنويس، و در مقابل آن نزد خودت عهد و پيمانى كه مرا بر آن بميرانى قرار ده، در روزى كه به تنهائى تو را ملاقات مى كنم.

آنگاه بسترش را رو به قبله قرار داده و گويد:

بر دين پيامبر خدا بوده و از مشركان نيستم.