دعاؤه ممّا علّمه الحسن

يا عُدَّتي عِندَ كُرْبَتي، يا غِياثي عِنْدَ شِدَّتي، يا وَلِيّي في نِعْمَتي، يا مُنْجِحي في حاجَتي، يا مَفْزَعي في وَرْطَتي، يا مُنْقِذي مِنْ هَلَكَتي، يا كالِئي في وَحْدَتي، اِغْفِرْلي خَطيئَتي، وَ يَسِّرْلي اَمْري، وَ اجْمَعْ لي شَمْلي، وَ اَنْجِحْ لي طَلِبَتي.

وَ اَصْلِحْ لي شَأْني، وَ اكْفِني ما اَهَمَّني، وَ اجْعَلْ لي مِنْ اَمْري فَرَجاً وَ مَخْرَجاً، وَ لا تُفَرِّقْ بَيْني وَ بَيْنَ الْعافِيَةِ اَبَداً ما اَبْقَيْتَني، وَ فِي الْاخِرَةِ اِذا تَوَفَّيْتَني، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

دعاى آن حضرت كه به امام حسن آموخت

اى توشه ام در سختى ام، اى فريادرسم در مشكلم، اى سرپرستم در نعمتم، اى اجابت كننده حاجتم، اى پناهم در لغزشم، اى نجات دهنده ام از هلاكتم، اى حافظم در تنهائيم، خطاهايم را ببخشاى، و امرم را آسان گردان، و پراكندگيم را گرد آور، و خواستم را تحقق بخش.

و كارم را اصلاح گردان، و آنچه برايم اهميت دارد را كفايت فرما، و در كارم گشايش و راه خروجى مقدر كن، و تا آنگاه كه زنده هستم و بعد از مرگم بين من و سلامتى جدائى مينداز، به مهربانيت اى مهربانترين مهربانان.