دعاؤه في الاستعاذة من سيّى ء الاخلاق و مذام الافعال

اَللَّهُمَّ اِنّي اَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَناعَةِ، وَ شَكاسَةِ الْخُلْقِ، وَ اِلْحاحِ الشَّهْوَةِ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ، وَ مُتابَعَةِ الْهَوى، وَ مُخالَفَةِ الْهُدى، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ، وَ تَعاطِي الْكُلْفَةِ، وَ ايثارِ الْباطِلِ عَلَى الْحَقِّ، وَ الْاِصْرارِ عَلَى الْمَأثَمِ.

وَ الْاِسْتِكْثارِ مِنَ الْمَعْصِيَةِ، وَ الْاِقْلالِ مِنَ الطَّاعَةِ، وَ مُباهاتِ الْمُكْثِرينَ، وَ الْاِزْراءِ عَلَى الْمُقِلّينَ، وَ سُوءِ الْوِلايَةِ عَلى مَنْ تَحْتَ اَيْدينا، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعارِفَةَ عِنْدَنا، وَ اَنْ نَعْضُدَ ظالِماً، اَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، اَوْ نَرُومَ ما لَيْسَ لَنا بِحَقٍّ، اَوْ نَقُولَ بِغَيْرِ عِلْمٍ.

وَ نَعُوذُ بِكَ اَنْ نَنْطَوِيَ عَلى غَشِّ اَحَدٍ، وَ اَنْ نُعْجَبَ بِاَمْوالِنا وَ اَعْمالِنا، وَ اَنْ نُمَدَّ في امالِنا، وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّريرَةِ، وَ احْتِقارِ الصَّغيرَةِ، وَ اَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنا الشَّيْطانُ، اَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمانُ، اَوْ يَتَهَضَّمَنا السُّلْطانُ.

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ حُبِّ الْاِسْرافِ، وَ فِقْدانِ الْكَفافِ، وَ مِنْ شَماتَةِ الْاَعْداءِ، وَ الْفَقْرِ اِلَى الْاَصْدِقاءِ، وَ مِنْ عيشَةٍ في شِدَّةٍ، اَوْ مَوْتٍ عَلى غَيْرِ عُدَّةٍ، وَ نَعُوذُ اللَّهُمَّ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمى، وَ الْمُصيبَةِ الْكُبْرى، وَ مِنْ سُوءِ الْمَابِ، وَ حِرْمانِ الثَّوابِ، وَ حُلُولِ الْعِقابِ.

اَللَّهُمَّ اَعِذْنا مِنْ كُلِّ ذلِكَ بِرَحْمَتِكَ، وَ مَنِّكَ وَ جُودِكَ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ.

دعاى آن حضرت در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و كردارهاى نكوهيده

بار خدايا! بتو پناه مى برم از حرص و آز، و تندى غضب و خشم، و تسلّط حسد و رشك، و سستى صبر و شكيبائى، و كمى قناعت، و خرسند نبودن به اندك بودن قسمت و بهره خود، و بدى اخلاق و بدخوئى، و زياده روى در پيروى خواهشهاى نفسانى، و غلبه عصبيّت، و پيروى از هوى و هوس، و مخالفت كردن با هدايت و رستگارى، و خواب غفلت، و كار با مشقّت، و انتخاب باطل بر حق، و استمرار در انجام گناه.

"و پناه مى برم" از بسيار معصيت و نافرمانى نمودن، و طاعت و بندگى اندك انجام دادن، و از بخود باليدن ثروتمندان، و خوار شمردن نيازمندان، و بد رفتارى با زير دستان، و شكر بجا نياوردن از كسى كه بما نيكوئى كرده، يا اينكه ستمگرى را كمك كنيم، يا آنكه ستم رسيده اى را خوار گردانيم، و طلب آنچه حق ما نيست، و سخن گفتن در امور دينى از روى نادانى.

و بتو پناه مى بريم از خيانت كردن به كسى، و خود پسندى در اعمالمان، و دراز كردن آرزوهايمان، و بتو پناه مى بريم از بد بودن رازهاى نهفته در دل، و از كوچك شمردن گناهان كوچك، و از اينكه شيطان بر ما غلبه يابد، يا روزگار ما را بدبخت گرداند، يا پادشاه بر ما ستم كند.

و بتو پناه مى بريم از اسراف نمودن، و از نيافتن روزى به اندازه كفاف، و بتو پناه مى بريم از شماتت و شاد شدن دشمنان، و از نياز مندى به آنانكه همانند من هستند، و از زندگى سخت، و از بدون توشه مردن، و بتو پناه مى بريم از افسوس بزرگ، و گناه عظيم، و بدبختى زياد، و بازگشت بد، و از محروم ماندن از ثواب و حلول عقاب و كيفر.

بار خدايا! به رحمت و منت و بخششت ما را از تمامى اين امور پناه ده، تو بر هر كار قادرى.