دعاى آن حضرت در مناجات "شعر"

خدايا! مرا عذاب منما چرا كه به آنچه از من صادر شده اقرار و اعتراف دارم.

و چاره اى ندارم جز گمان نيكم و اميدم به عفوت اگر مرا ببخشى.

چه بسيار لغزشهايى در خطاها كه از من صورت گرفته و دستهايم را گزيده و دندانهايم را بهم فشرده ام.

مردم بمن گمان نيك دارند، و اگر مرا نبخشى من بدترين مخلوقاتم.

و در مقابلم دوران درازى قرار دارد كه گويا بسوى آن خوانده شده ام.

گويا به زيبائيهاى دنيا خيره شده و مرا ديوانه ساخته اند و روزگارم را با آرزوها نابود ساختم.

اگر براستى خواستار زهد و پرهيزكارى در دنيا بودم چيزهاى ديگرى را جمع آورى مى كردم.

ادعيه آن حضرت در تضرع بسوي خدا