دعاى آن حضرت هنگاميكه بسوى ميدان نبرد مى رفت

نصر بن مزاحم منقرى گويد: هنگامى كه على - كه بر او درود باد - به ميدان نبرد مى رفت هنگام سوار شدن بر مركب نام خدا را ذكر كرده و سپس مى فرمود:

خداوند را سپاس بر نعمتها و فضل بزرگش بر ما، پاك و منزه است خدائى كه اين مركب را برايمان مسخر گرداند و ما قادر به آن نبوديم، و ما به سوى پروردگارمان بازگشت مى كنيم.

آنگاه رو به قبله ايستاده و دستها را رو بسوى آسمان بلند مى كرد و مى فرمود:

خدايا! گامها بسوى تو آمده و بدنها در راه تو خسته مى گردند، و قلبها ميل بتو دارند، و دستها بسوى تو بلند شده و ديدگان بسوى تو توجه مى نمايند، خداوندا بين ما و گروه مقابلمان را با حق بگشا و تو بهترين گشايندگانى.

آنگاه به لشكريان مى فرمود: با عنايت الهى حركت كنيد، آنگاه مى فرمود:

خدا برتر است، خدا برتر است، معبودى جز خدا نيست، و خدا برتر است، اى خدا، اى يگانه، اى بى نياز، اى پروردگار محمد، بنام خداوند بخشنده مهربان، نيرو و توانى جز به اراده خداوند برتر و والاتر نيست، سپاس پروردگار جهانيان را سزاست، كه مهربان و بخشنده است، صاحب اختيار روز جزاست، تنها او را پرستيده و تنها از او يارى مى خواهيم، خداوندا دشمنى ستمگران را از ما دور دار.

نصر گويد: اين شعار آن حضرت در جنگ صفين بود.

دعاؤه اذا اراد المسير الى الحرب

روى المنقري عن سلام بن سويد انه قال: كان علي عليه السلام اذا اراد ان يسير الى الحرب قعد على دابّته و قال:

اَلْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعالِمينَ عَلى نِعَمِهِ عَلَيْنا وَ فَضْلِهِ الْعَظيمِ، سُبْحانَ الَّذي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنينَ وَ اِنَّا اِلى رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ.

ثم يوجّه دابّته الى القبلة، ثم يرفع يديه الى السماء، ثم يقول:

اَللَّهُمَّ اِلَيْكَ نُقِلَتِ الْاَقْدامُ، وَ اَفْضَتِ الْقُلُوبُ، وَ رُفِعَتِ الْاَيْدي، وَ شُخِصَتِ الْاَبْصارُ، نَشْكُو اِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنا، وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنا، وَ تَشَتُّتَ اَهْوائِنا، رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ، وَ اَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحينَ.