دعاى آن حضرت در قنوت نماز وتر

خداوندا! مرا به اندازه خلق و امورم را با آگاهى و بدون كوتاهى تدبير مى كنى، و به نيرويت مرا از سه تاريكى بيرون آوردى، در دنيا تلاش كرده و كوشش مى كنم و ساخته و نابود مى نمايم، و در آن سبزى و خرمى به من عطا كرده و راه هدايت را برايم تبيين نمودى، پس تو خوب پروردگار و مولايى هستى.

پس اى آنكه مرا گرامى داشت و شرافت داد و نعمت عطا فرمود، به تو پناه مى برم از خوراكيهاى جهنمى، و به تو پناه مى برم از آتش گرم و سوزان، و بتو پناه مى برم از استقرار در آتش بين طبقه هاى آتش در سايه آتش در روز قيامت اى پروردگار جهنم.

خدايا! از تو مى خواهم بودن در بهشت، در ميان نهرها و درختان و ميوه ها و بوهاى خوش و خدمتكاران و همسران بهشتى، خدايا از تو بهترين نيكى - يعنى خشنوديت و بهشت - را خواستار، و از بدترين بدى - يعنى غضب و آتشت - بتو پناه مى برم، اين جايگاه كسى است كه از آتش بتو پناه مى برد، سه بار.

خدايا! ترسم را در تمامى اندامهايم قرار ده، و قلبم را به گونه اى گردان كه بسيار از تو بترسد، و در هر روز و شب بهره اى از عمل به طاعتت و پيروى خشنوديت بمن نصيب گردان.

خدايا! تو نهايت خواست و اميد و نياز و حاجت من هستى، خدايا از تو مى خواهم ايمان كامل و يقين تام، و توكل راستين بر تو، و اميد نيكو بر خودت.

اى آقايم نيكيت نسبت به من را دو چندان، و نمازم را تضرع و زارى، و دعايم را مستجاب، و عملم را مقبول، و تلاشم را ستوده، و گناهم را آمرزيده گردان، و از جانب خود شادى و خوشحالى را نصيبم نما، و درود خدا بر محمد و خاندان او باد.

دعاؤه بعد الفراغ من صلاة الليل

اَللَّهُمَّ اِنّي اُشْهِدُكَ اَنَّ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما اياتٌ تَدُلُّ عَلَيْكَ، وَ شَواهِدُ تَشْهَدُ لَكَ بِمَا ادَّعَيْتَ، كُلٌّ يُؤَدّي عَنْكَ حُجَّةً، وَ يَشْهَدُ بِالرُّبُوبِيَّةِ، مَوْسُومَةً بِاثارِ قُدْرَتِكَ وَ مَعالِمِ تَدْبيرِكَ، الَّذي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِخَلْقِكَ.

فَاَوْصَلْتَ اِلَى الْقُلُوبِ مِنْ مَعْرِفَتِكَ، ما انَسَها مِنَ الْوَحْشَةِ مِنْكَ مَعَ مَعْرِفَتِكَ، شاهِدَةٌ لَكَ بِاَنَّكَ لاتَحُدُّكَ الصِّفاتُ وَ لا يُدْرِكُكَ الْاَوْهامُ، وَ اَنَّ حَظَّ الْمُتَفَكِّرِ فيكَ الْاِقْرارُ لَكَ بِالْوَحْدانِيَّةِ.

وَ اَعُوذُ بِكَ اَنْ اَضِلَّ، اَوْ اَزِلَّ، اَوْ اَسيرَ بِرُوحٍ اَوْ بَدَنٍ اِلى غَيْرِكَ.

و في رواية:

اَشْهَدُ اَنَّ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما اياتٌ تَدُلٌّ عَلَيْكَ، وَ شَواهِدُ تَشْهَدُ بِما اِلَيْهِ دَعَوْتَ، كُلُّ ما يُؤَدّي عَنْكَ الْحُجَّةَ وَ يَشْهَدُ لَكَ بِالرُّبُوبِيَّةِ، مَوْسُومٌ بِاثارِ نِعْمَتِكَ وَ مَعالِمِ تَدْبيرِكَ، عَلَوْتَ بِها عَنْ خَلْقِكَ.

فَاَوْصَلْتَ اِلَى الْقُلُوبِ مِنْ مَعْرِفَتِكَ ما انَسَها مِنْ وَحْشَةِ الْفِكْرِ وَ كَفاها رَجْمَ الْاِحْتِجاجِ، فَهِىَ مَعَ مَعْرِفَتِها بِكَ وَ وَلَهِها اِلَيْكَ شاهِدَةٌ بِاَنَّكَ لاتَأْخُذُكَ الْاَوْهامُ وَ لاتُدْرِكُكَ الْعُقُولُ وَ الْاَبْصارُ.

اَعُوذُ بِكَ اَنْ اُشيرَ بِقَلْبٍ اَوْ لِسانٍ اَوْ يَدٍ اِلى غَيْرِكَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ واحِداً اَحَداً صَمَداً، وَ نَحْنُ لَكَ مُسْلِمُونَ.